“Wat vertroebelt uw mening om uzelf als een goede moeder te zien?” Vraagt onze gastschrijver vandaag. Jen Berlingo, MA, LPCC, ATR, zegt dat er een gedeeld sentiment lijkt te zijn onder de mama’s die ze kent, en het komt hierop neer: “Waarom komt het moederschap zo natuurlijk voor iedereen, wanneer ik er gewoon door worstel ?”EEN
Bedankt Jen, voor het delen van uw (erkende counselor) inzichten over dit onderwerp.
Ongeacht de levering, de boodschap die ik hoor is hetzelfde – we voelen ons onvoldoende als we onszelf vergelijken met andere moeders. Toch doen we het nog steeds.
Te midden van het moderne-moederschap-als-competitieve-sportfenomeen, bied ik drie acties aan die je vandaag kunt beginnen om veel meer in vrede te zijn met deze levense rockende, energiezegende, gekke-beautiful-miracle-blessing optreden.
Klaar?
1. Vang zelfverwikkelingen zoals ze gebeuren. Onze innerlijke critici zijn oogverblindend in het projecteren van perfectie op anderen terwijl we onszelf uitschelden. Als je moet, knijpen jezelf dan de volgende keer dat je een leven vergelijkt en idealiseert dat je denkt dat je wilt. Zoals wanneer je een baby-dragende, borstvoeding geeft die mama voert en biologische boerenkool en hennepzaden krijgt om een groene smoothie te maken voor haar schijnbaar engelachtige zesjarige-onthoud dat je deze vrouw een uur geleden niet hebt gezien toen ze het volledig kwijt is omdat ze het volledig kwijtgeraakt Ze kon de riemen van de autostoeltjes niet aanpassen terwijl de baby jammerde en de kleuterscholen op het autoraam op het autoraam zetten.
2. Verbreed uw moeder-confessionele cirkel. Het creëren van een authentieke gemeenschap rond de worstelingen van ouderschap is wat een einde zal maken aan de routine van het projecteren van ouderschap perfectie. Als we oprecht zijn over onze ervaringen, bevrijdt het anderen om hetzelfde te doen. Wanneer je Facebook-feed overbrengt dat iedereen een CEO-triatleet-klasse-ouder-mama is die zijn begaafde jongen juicht als Star of the Ballet-dat is gewoon de publieke helft van het verhaal. Zoals het gezegde luidt, vergelijkt u uw binnenkant met hun buitenkant. Uiteindelijk kan het openbaar maken van een groter publiek van mama’s (ja, misschien zelfs op Facebook), kan helpen om die stille patiënten te valideren die mogelijk naar een zonnescherm computerscherm staren dat niets als een spiegel aanvoelt.
3. Breek de cyclus van vergelijking en ontoereikendheid. Society (en zeker sociale media) bestendigt het uitzenden van de rooskleurige kant van het spectrum, dat schuldgevoel is wanneer we de donkere tinten onvermijdelijk ervaren. Geef jezelf toestemming om de heelheid van de ervaring te accepteren. Dit is eigenlijk een teken van gezondheid.
Moederschap is een voortdurende spirituele praktijk-een on-the-job, crashgrens training in liefde en wijsheid. En wij mama’s zijn allemaal klasgenoten en voelen zich overweldigd en onzeker met elke popquiz. Als we ons realiseren dat we elk het onvolmaakte beste recept zijn dat nodig is voor onze eigen specifieke kinderen, zullen we veel meer congruentie verkrijgen tussen onze binnenkant en onze buitenkant, ware zelfacceptatie en groter belichaamde geluk ”” alle kwaliteiten die we zeker zijn willen modelleren voor de kleine mensen in ons leven.
Ik vroeg Jen om een tekening te beschrijven om te kiezen voor het idee in haar bericht hier. Zij en ik hadden een paar ideeën, maar ik wilde vragen wat jullie zouden maken als je een afbeelding voor dit bericht kon illustreren.
Zoals dit bericht als je denkt dat andere mama’s het moeten lezen.
___
Jen Berlingo, MA, LPCC, ATR is een erkende counselor en kunsttherapeut in de privépraktijk in de SF Bay Area die ze werkt met vrouwen die zichzelf beter willen kennen, met nadruk op de overgang naar het moederschap en op het ondersteunen van zorgverleners bij het beoefenen van zelfzorg. Bovendien faciliteert Jen de zegeningsceremonies van de heilige, heilige moeder om het diepe overgangsritueel te vieren van het worden van een moeder.